Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Δεν ξεχνώ;

Ηρθε πριν κανενα μηνα στο σπιτι επισκεψη ενα 8χρονο 
κοριτσακι με εκεινα τα τετραδια που μας εδιναν στο σχολειο 
παλια με το λιμανακι της Κερυνειας στο εξωφυλλο και το 
"Δεν ξεχνω". 
Μες το παιχνιδι και τις ζωγραφιες αυθορμητα ρωτησα ..

-Μα τι δεν ξεχνας Ιωαννα μου; Τι λεει εδω;

Σκεφτεται λιγακι το μικρο και στα πολλα λεει...

-Ε δεν ξεχνω να πλυνω τα δοντια μου πριν κοιμηθω,
δεν ξεχνω να κανω τα μαθηματα μου,δεν ξεχνω να
 φιλησω τη μαμα....και συνεχισε τις ζωγραφιες του.

Χαμογελασα στην αρχη,μετα προβληματιστηκα και 
στεναχωρεθηκα συνειδητοποιωντας πως δεν υπαρχουν 
πια ουτε στο λογο της νεας γενιας τα γεγονοτα του '74. 
Δεν ξερω αν φταιει η παιδεια μας, η ζωη μας,οι τωρινες 
ανησυχιες και οι εγνοιες μας ή αν στην τελικη εχει 
σημασια ποιος φταιει...Ισως και μας σαν λαος να μας 
απογοητευσε και να μας πληγωσε τοσο η 
αναποτελεσματικοτητα τοσων χρονων που να μη 
θελουμε να πολυμιλαμε για ολα αυτα.Κι ενα "Δεν ξεχνω" 
που δεν εχει ζυμωθει μεσα στην παραδοση,
τη ζωη μας,τις σκεψεις και τις λεξεις μας για να μπορεσουμε 
να το παραδωσουμε στα παιδια μας,ειναι αδειο και ανουσιο.