ετσι εντελως απροσμενα και σε στιγμες αναπαντεχες…
Σε μια βολτα στο δασος
(που φτιαχνεις στο μυαλο παραμυθια για ξωτικα και νεραιδες)
Ή κοιτωντας από κοντα μια παπαρουνα
(λες και πρωτη φορα αντικρυζεις ένα τοσο εκτεθειμενο
μεσα στην ευαισθησια του λουλουδι)
Ή διαβαζοντας μια εκθεση ενός δεκαχρονου που ενώ στην αρχη
φερνει χαμογελα μετα αφηνει μια γλυκοπικρη γευση σ ένα κομπο
(¨δεν αναγνωριζει κανενας τι σημαινει να εισαι φτωχος
η οποια αυτή λεξη σημαινει να μην εχεις ατομα να σε
φροντιζουν,να χεις στοργη από μια μανα η οποια θα είναι
στο πλαι σου να σε προστατευει και να σε συμβουλευει...¨)
Ή σε μια αγρυπνια σ ένα εκκλησακι που τοσα χρονια τωρα
το εβλεπες κλειστο (προφητης Ελισσαιος στην πλακα)
και που σε εφερε στο τοτε
σιωπας…
Σιωπας βαθια μες τους αντικατοπτρισμους της καρδιας σου
που σε πανε χρονια πισω
Και μ ένα ποδηλατο στην Πανεπιστημιου
θες απλα να επιστρεψεις
σ ότι απλο,ατοφιο και μεστο γεμιζει τα καταβαθα
Σ ότι φερνει τα χερια μας κοντα και τις καρδιες αγκαλια
να γευονται το μαζι…
Καλη επιστροφη σ ότι αγαπαμε…
...στην καρδια της καρδιας μας
(κι οσο πλησιαζεις…τοσο ποθεις…
ένας αεναος κυκλος ζεστασιας.
Σαν σε παραμυθι…)
υ.γ. Καλη Σαρακοστη!
.jpg)
