"μαθε στα ματια μου να διαβαζεις
οσα με λογια δεν σου χω πει..."

"Αν μπορουσες να ακουστεις

θα σου εδινα τη ψυχη μου

να την πας ως την ακρη του κοσμου.

Να την κανεις περιπατητικο αστερι ή ξυλα

αναμμενα για τα Χριστουγεννα-στο τζακι του Νεγρου

ή του Ελληνα χωρικου.Να την κανεις ανθισμενη μηλιά

στα παραθυρα των φυλακισμενων.Εγω

μπορει να μην υπαρχω ως αυριο.

Αν μπορουσες να ακουστεις

θα σου εδινα τη ψυχη μου

να την κανεις τις νυχτες

ορατες νοτες,εγχρωμες,

στον αερα του κοσμου.

Να την κανεις αγαπη."

Νικηφορος Βρεττακος

Εκθεση για το Βυζαντιο στο Λονδινο

παντα κολλαει το βλεμμα στο χερι Της
κι οσο κοιτω εκεινα τα χερακια γινονται λιγο
και δικα μου χερια..μια να κρυβονται, μια να στηριζονται,
μια ν αφηνονται...παντα να βρισκουν ανοικτη αγκαλια...


πως να το κανουμε? ...ειμαστε δικοι Της



Ετσι! τι χαμογελο!
...let it be.. με χαρα και τιποτα αδυνατο!



ξημερωνει γιορτη...

Ελα!

να προσπαθουμε να μαζεψουμε αχτινες

και το φως ολοενα να μας χαριζεται

γλυκοφωνη σιωπη..

"Κανενας απ τους δυο σας δεν μιλα. Μπορει και να μη συλλογιεται
συνειδητα τιποτα.Τοτες ειναι η πιο σπουδαια στιγμη, γιατι η ψυχη
σου λευτερη σαν χελιδονι ξεφευγει κι ανταμωνει την απεραντη
ψυχη του κοσμου και χανεται και χωνευεται μεσα της αδερφικα.
Ομως τις πιο πολλες φορες η ψυχη σου μιλαει με τη Σιωπη της.
Ωστοσο για προσεξε ποσο απαραιτητος σου ειναι ο αλλος ο εκλεχτος,
που καθεται διπλα σου αμιλητος η λεει καπου καπου καμια κουβεντα
για τις τρεχουσες υποθεσεις,μια κουβεντα που ειναι η φτωχη
απολογια του λογικου του για τη γλυκοφωνη σιωπη!
Καμια φορα υστερα απο τετοια συντροφικη σιωπη σηκωνεσαι να
φυγεις και χαμογελας στο φιλο σου, που μαζι μαζι
δεν ειπατε τοσην ωρα τιποτα.
Ομως την ιδιαν ωρα νιωθετε τη ψυχη σας πιο δυνατη,
πιο λευτερη και πιο μεστη.

Γιατι ενα σωρο αληθειες την αγγισαν αλαφρα,
σαν ροδινες πεταλουδες με τα φτερα τους"

η ζωη εν ταφω
στρατης μυριβηλης

και κανε να...