Ματιες Λονδινου

ματιες Λονδινου και ερχονται καποιες μερες Αθηνας...


θελω ν αφησω τα χερια μεσα σε χερια αγαπημενα
και να μιλησουν τα ματια απ την καρδια
ησυχα απαλα και απλα

να χαιδεψει τα εντος γλυκα ηλιος

βαθαινουν τα ματια...

αγκαλια θαλασσα αληθινης παρηγοριας
και βλεμματα δρομος Αγαπης

είναι καποιες ψυχες που αγωνιουν για όλους μας
που νοερα μας παιρνουν αγκαλια,
μας ακουμπουν σε Προνοια
και κρυφα αφηνουν δακρυα...

μιλαει η αγαπη τους στις καρδιες μας
κι αυτοι σιωπουν...

Σιωπουν, βαθαινουν τα ματια τους
και γινονται τριανταφυλλακια...
στο σημερα να θυμιζουν το παντα

Οι μουσικοι της καρδιας μας

ειναι δωρο αυτοι οι ανθρωποι...

πλαθουν αναγκες και φτιαχνουν μελωδιες

ν αναπαυουν καρδιες

και να ταξιδευουν την αγαπη μας




τους αναζητω οταν ακουω μουσικη,βρισκω ενα σκαλοπατακι
και καθομαι ησυχα να κοιτω μια τα βηματα των περαστικων
που συντονιζονται ασυνειδητα, μια την καρδια μου που
απλωνεται στις νοτες,
μια το μουσικο που ταξιδευει δημιουργωντας..

σκεφτομουν αν επρεπε η οχι να βαλω την πιο κατω φωτογραφια,

ισως γιατι ντραπηκα και στη στιγμη του κλικ της,εσβησα τα ματια

και την αφηνω ετσι απλα χωρις λογια...

καλημερουδια!

...χιχι

ενα φως που χαιδευει και αγκαλιαζει

"Στα νιάτα μου, μέσω ενός Ρώσου ζωγράφου
που αργότερα έγινε διάσημος,
με είχε προσελκύσει η ιδέα της γνήσιας δημιουργικότητας,
ξεκινώντας με την μορφή της αφηρημένης τέχνης.

Κοίταζα έναν άνθρωπο, ένα σπίτι, ένα φυτό,
παραμορφωμένες φευγαλέες σκιές που οι τρεμάμενες φλόγες
κάποιας φωτιάς έριχναν πάνω στους τοίχους,
και τις διασκεύαζα σε αφηρημένες εικόνες,
δημιουργώντας στην φαντασία μου οπτικά σχήματα
διαφορετικά από την καθημερινή πραγματικότητα.



Ευτυχώς, συνειδητοποίησα γρήγορα ότι δεν μου είχε δοθεί εμένα,
έναν άνθρωπο, να δημιουργήσω «εκ του μη όντος»,
όπως μόνον ο Θεός δημιουργεί.
Καταλάβαινα ότι κάθε πράγμα που δημιουργούσα
προσδιοριζόταν από κάτι άλλο που ήδη υπήρχε.

Ολόκληρος ο κόσμος,
σχεδόν κάθε οπτική παράσταση,
έγινε μυστήριο μιας βαθιάς ομορφιάς που ξεπερνούσε τα κοινά μέτρα.



Το φως άλλαζε, για να χαϊδέψει και να αγκαλιάσει όλα τα αντικείμενα...



Τότε γέμισα με μια λατρεία γεμάτη σεβασμό
για τον Πρώτο Καλλιτέχνη,
τον Δημιουργό των πάντων,
και μια επιθυμία να Τον συναντήσω,
να μαθητεύσω σ’ Αυτόν, να μάθω πως δημιουργεί. "

π. Σωφρονιος